بررسی اثر کلسترول و سیمواستاتین بر حافظه ی احترازی غیر فعال در موش های صحرایی نر دیابتی

نشان داه شده است که کلسترول دارای اثرات متفاوتی بر حافظه است ولی دیابت بر یادگیری و حافظه اثر سوء دارد. از آنجایی که مطالعه کافی در خصوص اثر کلسترول بر حافظه حیوانات دیابتی صورت نگرفته است، لذا در این مطالعه اثر مصرف خوراکی کلسترول و سیمواستاتین به مدت 4 هفته بریادگیری و حافظه احترازی غیرفعال در موش های صحرایی دیابتی مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه بر روی 60 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با محدوده وزنی 20±180 گرم انجام شد. دیابت با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین mg/kg) 65) در گروه های دیابتی القا شد. حیوانات گروه های دیابتی کلسترول، دیابتی سیمواستاتین و دیابتی کلسترول-سیمواستاتین به ترتیب توسط 2? کلسترول در جیره، گاواژ mg/kg 5 سیمواستاتین و تجویز هر دو مورد به مدت 4 هفته تحت تیمار قرار گرفتند. سپس حافظه احترازی حیوانات توسط دستگاه شاتل باکس مورد ارزیابی قرار گرفت و مقدار کلسترول هیپوکامپ اندازه گیری شد. دیابت تاثیر معنی داری بر حافظه کارکردی حیوانات نداشت ولی سبب اختلال در حافظه احترازی غیرفعال در آنها گردید. تیمار با کلسترول، سیمواستاتین و کلسترول-سیمواستاتین سبب بهبود حافظه احترازی غیرفعال در موش های صحرایی دیابتی تحت تیمار خصوصا گروه دیابتی کلسترول-سیمواستاتین نسبت به گروه های دیابتی درمان نشده گردید. مقدار کلسترول در هیبپوکامپ حیوانات گروه های کنترل غیر دیابتی، دیابتی، دیابتی کلسترول و دیابتی سیمواستاتین متفاوت نبود ولی در هیپوکامپ حیوانات دیابتی تیمار شده با کلسترول و سیمواستاتین بصورت توام، بیشتر از گروه های دیگر بود ) 05/0(p< . به نظر می رسد تجویز کلسترول و سیمواستاتین به مدت 4 هفته در حیوانات دیابتی سبب حفاظت از اختلالات شناختی ناشی از دیابت می شود و تجویز توام آنها باعث بهبود بیشتر می شود. بر اساس نتایج این مطالعه پیشنهاد می شود که کاهش تولید کلسترول آندوژن باعث بهبود حافظه حیوانات دیابتی می شود.